بررسی آزمایشگاهی ظرفیت باربری پی های نواری واقع بر خاک های چند لایه مجاور دیوار حائل مسلح شده با ژئوگرید

به طور کلی یک جداره ی قائم یا نزدیک به قائم ازخاک، عوارض طبیعی مشرف به جاده ها و دامنه های غیرطبیعی در حال سکون، در مقابل نیروی موجود وارد بر آنها مقاوم می باشند. با قرارگیری سربار تحت بار نواری روی عوارض یاد شده، ضعف عملکرد کششی خاک تحت شرایط مذکور می تواند موجب ناپایداری گردد که از مسائل مورد توجه در مهندسی ژئوتکنیک به شمار می آید. استفاده از خاک مسلح در طراحی شالوده ها و سازه های خاکی از قبیل دیوار حائل، یکی از ابداعاتی است که جزو متنوع ترین و اقتصادی ترین مسائل بهسازی خاک محسوب می شود.علیرغم پژوهش های فراوان پیرامون تکنیک خاک مسلح در خصوص تغییر مکان جانبی سطح دیوار حائل و ظرفیت باربری پی نواری قرار گرفته بر روی دیوار حائل تحت شرایط همگنی خاک، مطالعات اندکی بر روی این گونه دیوارها در شرایط خاک لایه بندی شده صورت گرفته است. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که در حالت کلی با افزایش تعداد مسلح کننده ها با فواصل مناسب در خاکریز چند لایه، تغییر مکان جانبی سطح دیوار کاهش و ظرفیت باربری پی نواری افزایش می یابد. همچنین بیشترین ظرفیت باربری پی ناشی از قراردادن ژئوگریدها در نسبت عمق 25/0 (U/B=0.25)حاصل می شود. نتایج نشان می دهد که با افزایش طول لایه ژئوگرید، ظرفیت باربری افزایش و تغییرمکان کاهش می یابد، که ناشی از جلوگیری از توسعه سطح گسیختگی می باشد، نسبت طول ژئوگرید4 (L/B=4) به عنوان مقدار بهینه استخراج شده است همچنین در شرایطی که ضخامت لایه ها بیشتر از عرض پی می شود عملا ظرفیت باربری تابع لایه اول می باشد.